`~bir solağın kaleminden~`, turksohbetci.net ,turksohbetci.net, TurKuaZ mobil sohbet sistemleri

14.2.2017 05:08
Giden geri gelmiyor °•○EyLüL_YüReKLiM○•° vakit sensizliğin ilk ceyreği ve ayiriyorsa mevsimler ikimizi Allah a ismarladik........
Bende herkesin gibi Allah in yarattiği bir insanim...
Simdiye kadar doğru bildiklerimi yaptim veya yapmaya calistim..
Kimsenin arkasindan konusmadim.. Kimseninde arkamdan konusmasini istemedim..
Arkadas diyecegim insanlar parmaklarimin sayisini gecmedi ..
Birde dost dedigim kisiler ki bunlar ikiden fazla degildir hayatimda..
Arkadasim yoktur cunku guvendigim daglara her zaman karlar yağdi..
İyilik yaptim ama kötülük buldum..
Ama iyilik yapmaktan asla vazgecmedim..
İyi olun iyi insan olun yanimda her zaman yer bulun.. Bende her insan gibi gözlerim sisene kadar ağladim..
Sevdim hemde cok sevdim ... ..... Sevildim kimi ise güldüm gectim hayata Kimi zamansa yenilgiyi yasadim...
Ben karsimdaki kadar insanimdir iyilik yaparsan iyilik bulursun kötü insanlari yanimda yeri olmadi hicbir zamanda olmayacak..

Herseyin sahte oldugu bu dünyada hepiniz bir saatlik bile olsa insan olun...!
.leylisiir
(LeYLi_SaiRee tarafından editlendi...)

14.2.2017 05:11
senden sonra çok değiştim ben. görsen tanıyamazsın inan. misal, pazardan aldığımız o kanatlarım yok artık. kırdım onları. kendimle beraber kırdım. diğer tüm insanlarla beraber kırdım onları. bana bağıran çağıran o sesleri umursamıyorum. yokluğunu çağırıyorlar çaresizliğimin oturduğu yere. çağır gelsin diyorlar. kabul etmiyorum ‘’ umurumda değil ‘’ diyorum, feryat figan ortalık. sonra tüm herkesi bırakıyorum ve kalkıyorum oradan. bomboşum. herkesi bırakıyorum ardımda evet. şaşıyorsun değil mi? ‘’ sen ne zaman kimi arkanda bırakabildin ‘’ dediğini duyar gibiyim. sen gittin..
oluşun. olmayışın. senin olduğun her anın fikri, kafamın içinde. sen, o ve ben. sizin fikriniz beni saniye saniye söküyor dünyadan. acıtan ne varsa dünyada sen gönderiyorsun bana tek tek. bin yıllık bir özleme dönüştün. adını uykusuz geçen gecelere vermek istedim. vakitsiz gelen hüzne. yazın ortasında gelen buruk sonbahara. hepsine senin adını verdim. anafikri sen olan gözyaşlarıyla suladım annemin menekşelerini.
büyüdüm bu sırada, seninle daha çok baş başa kaldım. beni kendimden dışladın sen. kendimi dışlamayı kendimsiz yaşamayı, kendi sesimi unutturmayı gösterdin yol olarak. kafamın içinde yanıp sönen kahkahan ve kurulan ve artık adına ‘’palavra’’ dediğimiz geleceğe açılan bazı yollar. ötesine hiçbir zaman izin vermedin. ben de ötesine geçemedim. sen yıllar sonrasını yaşamaya devam ettin başka biri ile. ben de kendimle hesaplaşmayı öğrendim. üzülmüyorum, insanın yaşadığı ile istediği pek bir olmazmış. sen de biliyorsun bunu...

.aask4.